بررسی رابطه ویژگی های شخصیت و تمایزیافتگی با کیفیت زندگی مربیان پیش از دبستان شهر تهران

هدف از این پژوهش بررسی رابطه ویژگی های شخصیت و تمایز یافتگی با کیفیت زندگی مربیان بود.جامعه مورد مطالعه شامل کلیه مربیان دوره پیش از دبستان شهر تهران سال90-1389،حجم نمونه طبق فرمول کوکران،240 نفر با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شد.جهت جمع آوری داده ها از سه ابزارالف- پرسشنامه ویژگی های شخصیت کاستا و مک گری( 1992) در پنج عامل( روان آزرده خویی،برون گرایی،گشودگی به تجربه،وجدان گرایی،توافق گرایی) ب-پرسشنامه تمایز یافتگی اسکورن و اسمیتdsi-rدر چهار خرده مقیاس (واکنش هیجانی،گسلش عاطفی،جایگا من،هم آمیختگی با دیگران) ج-پرسشنامه کیفیت زندگی sf36 درهشت خرده مقیاس(کارکرد جسمانی،محدودیت جسمانی،محدودیت هیجانی،سرزندگی،رفاه هیجانی،کارکرد اجتماعی،درد بدنی،سلامت عمومی) استفاده شد.این پژوهش از نوع همبستگی و همخوانی است،جهت تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد.نتایج پژوهش بیانگر این است: از روی نمرات ویژگی شخصیت وتمایزیافتگی می توان کیفیت زندگی مربیان را پیش بینی کرد:بین روان آزرده خویی با کیفیت زندگی مربیان رابطه منفی وجود دارد؛ بین ویژگی شخصیت وجدان گرایی وبرون گرایی با کیفیت زندگی مربیان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد؛ بین گشودگی به تجربه و توافق گرایی باکیفیت زندگی مربیان رابطه معنی داری وجود ندارد.بین تمایز یافتگی در خرده مقیاس جایگاه من و هم آمیختگی با دیگران بر کیفیت زندگی مربیان رابطه مثبت ومعناداری وجود دارد؛بین واکنش هیجانی و گسلش عاطفی با کیفیت زندگی مربیان رابطه منفی وجود دارد. کلید واژه ها : ویژگی های شخصیت نئو،تمایز یافتگی،کیفیت زندگی